آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ذهبى وى را موثق و مورد اطمینان دانسته و بخارى، مسلم و دیگر اصحاب صحاح سته در استدلال به احادیث وى اجماع دارند.

محمّد بن خازم(1) معروف به ابومعاویه ضریر تمیمى کوفى؛ ذهبى وى را در کتاب میزان الاعتدال(2) نام برده و گفته است:
«محمّد بن خازمِ، ضریر، موثق و مورد اطمینان است. من درباره او هیچ گفته اى که موجب وهن او باشد ندیدم» همچنین در قسمت کنیه ها، مى گوید: «ابومعاویه، ضریر، یکى از پیشوایانِ اعلام و ثقات است. و نیز مى افزاید: حاکم گفته است: بخارى و مسلم به احادیث او استدلال کرده اند و مشهور است که او در تشیع غلوّ مى کرده است.»
نویسندگان و اصحاب صحاح سته به احادیث وى استدلال کرده اند. ذهبى در کنار نام وى علامت «ع» را گذارده است تا اشاره کند به این که نویسندگان صحاح سته، در استدلال به احادیث وى اجماع دارند.
مى توان احادیثى را که وى از اعمش و هشام بن عروة نقل کرده است، در صحیح بخارى و صحیح مسلم بیابید. وى احادیث دیگرى از برخى از راویان موثق نقل نموده که در صحیح مسلم موجود است. بنا بر صحیح بخارى، على بن مدینى، محمّد بن سلام، یوسف بن عیسى، قتیبه و مسدد از او حدیث نقل کرده اند.
و مطابق صحیح مسلم، سعید واسطى، سعید بن منصور، عمرو ناقد، احمد بن سنان، ابن نمیر، اسحاق حنظلى، ابوبکر بن ابى شیبه، ابوکریب و زهیر از وى حدیث نقل نموده اند. اما موسى زمن، طبق هر دو صحیح، از او حدیث نقل کرده است.
ابومعاویه در سال 113 چشم به جهان گشود و در سال 195 دیده فرو بست.(3)