آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

ابوداود، جعفر، را ياد کرده و گفته: راستگوست و مذهبش شيعه است. ابن عدى گفته است: شیعه اى است صالح. ابن عیینه، وکیع، ابوغسّان مهدى، یحیى بن بشر حریرى و ابن مهدى از او حدیث فرا گرفته اند. بنابراین او استاد آنهاست. ابن معین و دیگران او را توثیق کرده اند. احمد گفته است: او صالح الحدیث است؛ یعنى صلاحیت نقل حدیث دارد.

ابوداود، جعفر بن زیاد را یاد کرده و گفته است: راستگوست و مذهبش شیعه است. و جوزجانى گفته است: از طریق و راه منحرف است. یعنى به دلیل شیعه بودنش از طریق جوزجانى منحرف است و در طریق اهل بیت(علیهم السلام) قرار دارد.
ابن عدى گفته است: شیعه اى است صالح.
نوه او حسین بن على بن جعفر بن زیاد گفته است: جدم جعفر، از رؤساى شیعه در خراسان بوده است. ابوجعفر دوانیقى فرمان داد او را به سویش بفرستند. لذا وى را با گروهى از شیعه، در حالى که غل و زنجیر به گردن داشت، به نزد وى بردند. دوانیقى آنها را عمرى در زندان هایى که در زیرزمین ساخته بود حبس کرد.(1)
ابن عیینه، وکیع، ابوغسّان مهدى، یحیى بن بشر حریرى و ابن مهدى از او حدیث فرا گرفته اند. بنابراین او استاد آنهاست.
ابن معین و دیگران او را توثیق کرده اند. احمد گفته است: او صالح الحدیث است؛ یعنى صلاحیت نقل حدیث دارد.
ذهبى در کتاب میزان الاعتدال(2) نام او را آورده و در شرح حالش گفته است.
وى در کنار نامش، رمز ترمذى و نسایى را قرار داده است تا اشاره کند به این که آنها حدیث وى را حجت مى دانند و به آن استدلال مى کنند.
احادیثى را که او از بیان بن بشر و عطاء بن سائب و از گروهى دیگر، از طبقه اینان، نقل کرده است، مى توان در صحیح ترمذى و صحیح نسایى مشاهده نمود.
او در سال 167 از دنیا رفته است.(3)