آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

در کتب اهل سنت روایاتی از پیامبر(ص) در توصیف اهل بیت(ع) وارد شده است.  پیامبر اسلام(ص) فرمود: «آن کس که با حیاتى چون زندگانى من، و با مرگى چون مرگ من، و با سکونت در بهشت جاویدان پروردگارم مسرور مى شود، على(ع) را پس از من دوست و ولىّ خود بداند، و به اهل بیتم اقتدا کند، که آنها عترت من هستند». هم چنین زید بن ارقم از پیامبر(ص) روایت می کند: «کسى که مى خواهد همچون من زندگى کند، و همچون من بمیرد و در بهشت جاویدان موعود پروردگارم ساکن گردد، باید على بن ابى طالب(ع) را دوست بدارد».

طبرانى، در کتاب کبیر و رافعى در کتاب مسند خود، با سلسله سند متصل، از ابن عباس نقل کرده اند که پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) فرمود: «آن کس که با حیاتى چون زندگانى من، و با مرگى چون مرگ من، و با سکونت در بهشت جاویدان پروردگارم مسرور مى شود، على(علیه السلام) را پس از من دوست و ولىّ خود بداند، دوست على را دوست بدارد و پس از من به اهل بیتم اقتدا کند، که آنها عترت من هستند، از طینت من آفریده شده اند، و از علم و فهم من بهره برده اند. واى بر آن افراد از امتم که فضل و برترى آنها را تکذیب کنند، و ارتباط بین من و آنها را قطع نمایند. خداوند شفاعت مرا نصیب آنها نکند».(1)
و حافظ ابونعیم در کتاب حلیه خود و ابن ابى الحدید، در صفحه 449 و 450، جلد دوم شرح نهج البلاغه، طبع مصر از احمد بن حنبل، در کتاب مسند و مناقب على بن ابى طالب مانند آن را نقل کرده است.
2 ـ مطیر، باوردى، ابن جریر، ابن شاهین و ابن منده، از طریق اسحاق، از زیاد بن مطرف، آورده اند که گفته: شنیدم پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى فرمود: «آن کس که دوست دارد همچون من زندگى کند، و چون من بمیرد، و داخل بهشتى که پروردگارم به من وعده داده ـ که همان بهشت جاویدان است ـ بشود، على و ذرّیه او را، پس از او دوست بدارد؛ چه این که آنها هرگز شما را از درب هدایت خارج نمى کنند و هیچ گاه در وادى ضلالت داخل نخواهند ساخت».(2)
3 ـ و مانند این حدیث، حدیث زید بن ارقم است که مى گوید؛ پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «کسى که مى خواهد همچون من زندگى کند، و همچون من بمیرد و در بهشت جاویدان موعود پروردگارم ساکن گردد، باید على بن ابى طالب(علیه السلام) را دوست بدارد. او هرگز شما را از هدایت خارج نخواهد ساخت و هیچ گاه در ضلالت داخل نخواهد کرد».(3)
4 ـ همچنین حدیث عمار یاسر که بر طبق آن، پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرموده است: «کسانى که به من ایمان آورده اند و مرا تصدیق کرده اند، آنها را به ولایت على بن ابی طالب(علیه السلام) سفارش مى کنم. هر کس او را ولىّ خود بداند، مرا ولىّ خود دانسته و کسى که مرا ولىّ خود بداند خدا را ولىّ خود دانسته است. و هر کس او را دوست بدارد، مرا دوست داشته و هر کس مرا دوست بدارد، خدا را دوست داشته است، و کسى که با او بغض و کینه پیدا کند، با من کینه پیدا کرده و آن کس که با من کینه پیدا کند، کینه خدا را در دل گرفته است».(4)
5 ـ و نیز از «عمار یاسر» نقل شده است که پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: «بارپروردگارا،( شاهد باش!) کسى که به من ایمان آورده و مرا تصدیق کرده است نباید از ولایت على بن ابى طالب(علیه السلام) دست بردارد؛ زیرا ولایت او ولایت من است و ولایت من ولایت خدا».(5)
6 ـ و پیامبر(صلى الله علیه وآله) در خطبه اى فرمود: «اى مردم، فضل، شرف، مقام و ولایت از آن رسول خدا و ذرّیه اوست، بنابراین سخن هاى بى جا و باطل، شما را به بیراهه نکشاند».(6)
7 ـ و نیز فرموده است: «در هر نسلى از امتم، افراد عادل و دادگسترى از اهل بیتم هستند که تحریفات افراد گمراه، و مطالب پوچى که افراد مخرب در دین ایجاد مى کنند و تأویلات و تفسیرهاى نادرست افراد جاهل از دین را نفى کرده، از بین مى برند. بدانید! امامان و پیشوایان شما، افراد نمونه شما در پیشگاه خدا خواهند بود، پس بنگرید چه کسى را به پیشوایى در پیشگاه خدا انتخاب مى کنید؟».(7)
8 ـ و نیز پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرموده است: «از ائمه اهل بیت(علیهم السلام) پیش نیفتید که هلاک مى شوید، و در مورد آنان کوتاه نیایید و عقب نمانید که نابود مى گردید، به آنها میاموزید که از شما آگاه ترند».(8)
9 ـ و نیز فرموده است: «اهل بیت مرا نسبت به خود به منزله سر، نسبت به بدن، و به منزله چشم ها، نسبت به سر، بدانید و سر، جز به وسیله چشم ها هدایت نمى شود».(9)
10 ـ و نیز فرموده است: «به مودت ما اهل بیت ملتزم باشید. آن کس که خدا را ملاقات کند، در حالى که ما را دوست مى دارد، با شفاعت ما داخل بهشت خواهد شد. سوگند به آن کسى که جانم در اختیار اوست، عمل هیچ کس جز با شناسایى حق ما، به او نفع نخواهد بخشید».(10)
11 ـ و نیز فرموده است: «معرفت و شناخت آل محمّد بیزارى از آتش است، حب و دوستى آل محمّد گذرنامه عبور از صراط است، و ولایت آل محمّد موجب امنیت از عذاب خواهد بود».(11)
12 ـ و نیز آن حضرت فرمود:
«در قیامت، هنوز شخص از جا تکان نخورده است که از چهار چیز بازپرسى مى شود:
از عمرش که در چه راهى مصرف کرده است،
از پیکرش که در چه راهى کهنه ساخته است،
از ثروتش که در کدام راه مصرف نموده و از کجا کسب کرده است،
و از محبت ما اهل بیت(علیهم السلام)».(12)
13 ـ و نیز پیامبر فرموده است: «اگر کسى تمام عمرش بین رکن و مقام ایستاده، مشغول نماز و روزه باشد، اما نسبت به آل محمّد(صلى الله علیه وآله) کینه داشته باشد، داخل آتش خواهد شد».(13)
14 ـ و نیز رسول خدا(صلى الله علیه وآله) فرموده است:
«کسى که بر حب و دوستى آل محمّد بمیرد، شهید مرده است.
آگاه باشید! کسى که بر حب آل محمّد بمیرد، آمرزیده مرده است.
بدانید! کسى که بر حب آل محمّد جان سپارد، توبه کار از دنیا رفته است.
به هوش باشید! کسى که بر دوستى آل محمّد بمیرد، مؤمن و با ایمان کامل جهان را وداع گفته است.
بدانید! آن کسى که بر دوستى آل محمّد بمیرد، فرشته قبض روح او را به بهشت بشارت مى دهد و پس از او، منکر و نکیر بشارتش مى دهند.
آگاه باشید! کسى که با دوستى آل محمّد از جهان رخت بر بندد، همچون عروسى که وارد خانه شوهر مى شود، با جلال و شکوه و احترام وارد بهشت خواهد شد.
بدانید! کسى که با حب آل محمّد از دنیا برود، از قبرش دو درب به سوى بهشت گشوده مى شود.
آگاه باشید! آن کس که با محبت و دوستى آل محمّد جهان را وداع گوید، خداوند قبرش را زیارتگاه فرشتگان قرار مى دهد.
بدانید! هر کس با محبت و دوستى آل محمّد جان دهد، طبق سنت و روش پیامبر و مسلمانان جان سپرده است.
و آگاه باشید! کسى که با بغض آل محمّد بمیرد، روز قیامت، در پیشانى اش نوشته مى شود: از رحمت خداوند محروم است».(14)
آن حضرت مى خواست با گفتن این حقایق، هوا و هوس ها و علاقه هاى متفرق را به این سو باز گرداند. مضمون همه این احادیث متواتر است، خصوصاً از طریق عترت پاک پیامبر(صلى الله علیه وآله).
مسلّم است که اگر آنها حجت هاى بالغه الهى نبودند، این منزلت و مقام براى آنها ثابت نبود؛ آرى، اگر اینها سرچشمه گواراى آیین حق، قائم مقام پیامبر در امر و نهى و مظاهر هدایت او نبودند، هرگز این منزلت و مقام را نداشتند.(15)