آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

تقیه نوعى از نفاق نیست؛ زیرا نفاق، اظهار ایمان و پنهان داشتن کفر است در حالى که تقیه اظهار کفر و پنهان داشتن ایمان است.

تقیه نوعى از نفاق نیست؛ زیرا نفاق، اظهار ایمان و پنهان داشتن کفر است، در حالى که تقیه اظهار کفر و پنهان داشتن ایمان است. و چه فرق بزرگى میان ایندو وجود دارد. درمورد نفاق خداى سبحان مى فرماید: «وَ إذا لَقُوا الَّذینَ آمَنُوا قالُوا آمَنّا وَ إذا خَلَوْا إلى شَیاطینِهِمْ قالُوا إنّا مَعَکُمْ إنَّما نَحْنُ مُسْتَهزِئُونَ»؛ (هرگاه با اهل ایمان دیدار مى کنند مى گویند: ما با شمائیم، و ادعاى ایمانمان فقط از روى استهزاء و مسخره است).(1)
این به معنى ایمان ظاهر همراه با کفر باطن است و مساوى است با نفاق.
ولى در مورد دوم، یعنى تقیه، خداوند مى فرماید: «وَ قالَ رَجُلٌ مُؤمِنٌ مِن آلِ فِرْعَون َ یَکْتُمُ إیمانَهُ»؛ (مردى مؤمن از قوم فرعون که ایمانش را مخفى و پنهان نگه داشته گفت)(2) این به معنى کفر ظاهر همراه با ایمان باطن است که مساوى است باتقیه، زیرا مؤمن آل فرعون، ایمانش را پنهان کرده و جز خداوند کسى از آن خبر نداشت، ولى در ظاهر به فرعون و مردم وانمود مى کرد که او هم بر دین فرعون است، و خداوند با عظمت و بزرگى از او در قرآنش یاد کرده است.(3)