آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

 پیامبر(ص) برای پاسداشت اصل والای برادری در اسلام، هنگام ورود به مدینه، میان مهاجرین و انصار، پیمان برادری برقرار کرد و البته در این میان تناسب افراد در ایمان و فضائل و شخصیت اسلامی رعایت می شد. اما حضرت علی(ع) تنها ماند. وقتی امام عای(ع) علّت را از  پیامبر(ص) پرسید، پیامبر(ص) فرمود: تو برادر من در دنیا و آخرت هستی و عهد اخوت را با وی برقرار ساخت.

اخوت اسلامى و پیوند برادرى از اصول اجتماعى آیین اسلامى است. پیامبر اسلام به صورت هاى مختلف و گوناگون در ایجاد و استوار ساختن این پیوند، کوشش نموده است. از آن جمله پس از ورود به مدینه تصمیم گرفت میان مسلمانان مهاجر و انصار پیمان برادرى منعقد سازد، به این منظور روزى در اجتماع مسلمانان بپاخاست و فرمود: «تآخوا فى الله اخوین اخوین»؛ (در راه خدا، دو تا دوتا برادر شوید). آنگاه مسلمانان دوبدو دست یکدیگر را به عنوان برادرى فشردند و بدین ترتیب وحدت و همبستگى بین آنان استوارتر گردید.
البته در این پیمان نوعى هماهنگى و تناسب افراد با یکدیگر از نظر ایمان و فضیلت و شخصیت اسلامى رعایت مى‏ شد. این معنا با دقت در وضع و حال افرادى که با هم برادر شدند به خوبى روشن مى‏ گردد.
پس از آنکه براى هر یک از حاضران برادرى تعیین گردید، على(علیه السلام) که تنها مانده بود، با چشمان اشکبار به حضور پیامبر عرض کرد: بین من و کسى پیوند برادرى برقرار نساختى. پیامبر فرمود: تو برادر من در دو جهان هستى.(1) آنگاه بین خود و على(علیه السلام) عقد برادرى خواند.(2) این موضوع میزان عظمت و فضیلت على(علیه السلام) را به خوبى نشان مى‏ دهد و روشن مى‏ سازد که وى تا چه حد به رسول خدا نزدیک بوده است.(3)