آیین رحمت - معارف اسلامی و پاسخ به شبهات کلامی

معجزات اقتراحى، معجزاتى است که به بهانه جوئى هاى مشرکان به هنگام سر باز زدن از ایمان و اسلام پایان مى داد. مشرکین هراز گاهی درخواست معجزه می کردند و  بعد با بهانه های واهی از ایمان آوردن سر باز می زدند.

منظور از معجزات اقتراحى، معجزاتى است که به بهانه جوئى هاى مشرکان به هنگام سر باز زدن از ایمان و اسلام پایان مى داد. در واقع منظور این است که، هر وقت معجزه اى به میل خود پیشنهاد کنند، فوراً پیامبر(صلى الله علیه وآله) باید آن را انجام دهد.
مشرکان چنین مى پنداشتند: اعجاز امرى است در اختیار پیامبر(صلى الله علیه وآله) و هر وقت و هر گونه اراده کند مى تواند انجام دهد.
علاوه بر این، موظف است از این نیروى خود، در برابر هر مدعى لجوج و بهانه جو استفاده کند، و مطابق میل او عمل نماید.
گوئى پیامبر انسان بیکارى است که کلید همه معجزات را در دست گرفته و منتظر است کسى از راه برسد و پیشنهادى به او بکند! غافل از این که:
اوّلاً ـ معجزه کار خدا است، و تنها به فرمان او انجام مى گیرد.
ثانیاً ـ معجزه براى شناخت پیامبر و هدایت است، و یک مورد آن هم براى این منظور کافى است، و پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) علاوه بر آن، به اندازه کافى معجزه به آنها نشان داده بود، و بیش از آن، چیزى جز یک مشت اقتراحات هوس آلود نبود.
لذا، خداى متعال در آیه 20 سوره «یونس » به پیامبر(صلى الله علیه وآله)چنین دستور داده مى شود: (به آنها بگو: معجزه مخصوص خدا، و مربوط به جهان غیب و ماوراء طبیعت است)؛ «فَقُلْ إِنَّمَا الْغَیْبُ لِلّهِ».
بنابراین، معجزه چیزى نیست که در اختیار پیامبر(صلى الله علیه وآله) باشد، و پیامبر(صلى الله علیه وآله) بر طبق هوس هاى کافران هر روز معجزه تازه اى انجام دهد، و بعداً هم با عذر و بهانه اى از ایمان آوردن خوددارى کنند.
و در پایان آیه، با بیانى تهدیدآمیز به آنها مى گوید: (اکنون که شما دست از لجاجت بر نمى دارید در انتظار باشید، من هم با شما در انتظارم)؛ «فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَمظِرینَ»
شما در انتظار مجازات الهى باشید، و من هم در انتظار پیروزیم!
و یا این که شما در انتظار آمدن چنین معجزاتى باشید، و من هم در انتظار مجازات شما افراد لجوجم!(1)