«فؤاد» از مادّه «فأد» (بر وزن وَعْد) در اصل به معناى گذاردن نان بر خاكستر يا ريگ داغ است تا اين كه خوب پخته شود؛ به همین مناسبت به عقل نیز هنگامی که به مراحل پختگى برسد، فؤاد مى گويند. راغب آن را به معناى قلب گرفته است؛ با اين اضافه كه مفهوم درخشندگى و برافروختگى نيز در آن وجود دارد.