حقیقت شرک آن است که کسى را همتاى خدا در خالقیّت و مالکیّت و ربوبیّت و عبادت بدانیم. ولى اگر بگوییم حضرت مسیح(ع) بیماران غیر قابل علاج را به اذن خدا شفا مى داد، و مردگان را به اذن خدا زنده مى کرد،شرک نیست.  بنابراین اگر از پیامبر اکرم(ص) و بعضى از بندگان صالح خدا چنین امورى را به «به اذن خدا» تقاضا کنیم، نه تنها شرک نیست، بلکه عین توحید است. تعجّب است چگونه پیشوایان وهّابى هرگونه درخواست از بندگان صالح خدا را که جز به اذن خدا کارى نمى کنند بر خلاف صریح قرآن شرک دانسته اند ؟!
 

علی محمد باب خانه ی مسکونی اش در شیراز را کعبه قرار داده است و پیروانش را به زیارت آن فراخوانده است. چند نکته درباره احکام حج از نظر «باب» ضروری به نظر می رسد: 1- اسقاط مالکیّت از مالکین اطراف خانه "سیّد باب".2- تفسیر تمکّن و بی نیازی به اینکه در راه حج محزون نشود. 3- امر به حج تنها بخاطر این است که: در راه حج متلذذ شوند. 4- در صورت تمکن مالی، امر می شد که: کعبه و اطراف آن از الماس و اکسیر و عطر پر بشود. 5- لزوم زیارت خود "سیّد باب" و 18 نفر از اصحاب اولیه او. 6- ... .