در قرآن به فرعون و قومش اطلاق «مفسد فی الارض» شده است، پس قتل آن قبطی جائز بوده است. منظور از «ظلم بر خویشتن»، نیز این است که حضرت موسی(ع) با این قتل چون تحت نظر و تعقیب فرعونیان قرار می گرفت، خود را به زحمت انداخته بود. جمله «هذا مِنْ عَمَلِ الشَّیطانِ» نیز اشاره به اصل دعواى قبطى و سبتى (فرعونى و بنى اسرائیلى) است. یعنى نزاع آن دو نفر، یک کار شیطانى بوده است. منظور از «ضالّین» درباره موسی(ع) هم این است که خود را به سختی انداخت و بعد از آن آواره بیابان ها شد، تا به سرزمین مدین رسید.