از قرآن استفاده مى‏شود كه مقام «امامت» برترين مقامى است كه يك انسان ممكن است به آن برسد، حتّى برتر از مقام «نبوت» و «رسالت» است؛ زيرا ابراهيم(ع)، بعد از ابتلائات و امتحانات گوناگون به این مقام رسید. همچنین از جواب خداوند به خواسته ایشان برمی آید که امام باید «معصوم» باشد. از طرف دیگر امام باید صاحب علم وافر آسمانی باشد و چون تشخیص این شرایط جز به وسیله خدا و پیامبر امکان پذیر نیست، لذا تنها از طریق انتصاب شخص امام معین می گردد.