علما و متکلمین شیعه راجع به عصمت معصومین اعتقاد دارند: این خود معصوم است که نفسش را به طرف طاعت تحریک کرده و از هر معصیتى باز مى دارد، نه این که از جانب خداوند یا دیگرى مجبور به انجام دادن این کار باشد.

خداوند به ما عقل و هوش و قدرت جسمانى بخشیده و این امکانات لحظه به لحظه از ناحیه خداوند به ما مى رسد و اگر یک لحظه کوتاه لطف او از ما قطع گردد و رابطه ما با او بریده شود، از بین خواهیم رفت. از طرفی در به کارگیری و چگونگی استفاده از این تواناییها اختیار داریم. بنابراین ما در عین توانایى و قدرت وابسته به او هستیم و این است معنى «الامر بین الامرین» زیرا نه موجودى را همسان خدا دانسته ایم تا شرک لازم آید و نه بندگان را مجبور در اعمالشان مى دانیم تا ظلم لازم آید.