طرفداران نظریّه تنزیه و قداست مطلق صحابه، هنگامى که در برابر انبوه تضادها قرار مى گیرند، خود را با این توجیه قانع مى کنند که صحابه همه «مجتهد» بودند، و هر کس مطابق اجتهاد خود عمل مى کرد. به یقین این یک نوع فریب وجدان است که این برادران به آن متوسّل مى شوند. آیا زدن یک صحابى به خاطر یک انتقاد نسبت به حیف و میل بیت المال، تا حدّی که بیهوش شود اجتهاد است؟ آیا شکستن دنده یک صحابى دیگر به خاطر اعتراض به انتصاب ولید شرابخوار به عنوان فرماندار کوفه، اجتهاد است؟