جنایتکاران فرعونى مفسدان بى رحمى بودند که خونشان مخصوصا برای بنی اسرائیل محترم نبود. اما منظور از جمله «هذا مِنْ عَمَلِ الشَّیْطانِ»، نزاعی میان دو مرد دیگر بود نه کار موسی(ع)، و منظور از جمله «رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی»، ورود حضرت به شهر است. و منظور از جمله «فَاغْفِرْ لِی» این است که مرا از دشمنانت مستور دار تا بر من دست پیدا نکنند. بنابراین، حضرت موسی(ع) مرتکب کار خلافی نشده بود.

آنچه از موسى(ع) سر زد، ترک اولائى بیش نبود، او با این عملش خود را به زحمت انداخت، چرا که قتل یک قبطى، به وسیله موسى(ع)، چیزى نبود که فرعونیان، به آسانى از آن بگذرند، و مى دانیم ترک اولى، به معنى کارى است که ذاتاً حرام نیست، بلکه موجب مى شود که کار خوب ترى ترک گردد، بى آنکه عمل خلافى انجام شده باشد.