امام حسین(ع) بعد از منع شدنش از حرکت به سوی کوفه، نامه ای را خطاب به بزرگان و مردم کوفه نوشت و از سرنوشت شوم مردمان ساکت در برابر ستم و بدعت گزاری حاکمان گفت و با یادآوری ظلم و فساد بنی امیه، نامه ها و دعوت های کوفیان درباره خود را متذکر شد و اعلام کرد اگر آنها همچنان در عهدی که برای همراهی بسته اند، پایبند باشد، ایشان نیز حاضر است رهبری آنها را به عهده بگیرد اما اگر عهدشکنی کنند، این کار از آن هاعجیب نیست. آن ها با این کار فقط خود را از سعادت بی بهره و آینده شان را تباه ساخته اند.