در دو مورد از قرآن مجید واژه «تُبَّع» آمده است. «تُبَّع» یک لقب عمومى براى ملوک و شاهان«یمن» بود، ولى ظاهر این است که قرآن از خصوص یکى از شاهان«یمن» سخن مى گوید. جمعى از مفسران معتقدند: او شخصاً مرد حق جو و مؤمنى بود و چندین روایت نیز این مطلب را تأیید می کند.