«غُلات»، براي سودجوی یا به دلیل کج فکری، خود را به ائمه(ع) منتسب کرده و مخالفت‌ ائمه با خود را نوعی تقیّه می دانستند. از این رو امام هادی(ع) با غالیانی كه در بین اصحاب شان نفوذ كرده بودند درگیر شدند و علاوه بر رد سخنان افرادی مانند «محمد بن حسکه» و «قاسم یقطینی»، وابستگی آنان به خاندان رسالت را انکار کرده و آنان را مورد لعن و نفرین قرار دادند. ایشان حتی از شیعیان خود خواستند در صورت دسترسی، آنان را به قتل برسانند. همچنین تكذيب و هتك «فارس بن حاتم» و صدور حكم قتل وی، از اقدامات امام هادی(ع) در مبارزه با «غاليان» بود.