اصحاب«صُفَّه» حدود چهارصد نفر از مسلمانان«مکّه» و اطراف«مدینه» بودند که نه خانه اى در«مدینه» داشتند و نه خویشاوندانى که به منزل آنها بروند، از این جهت در مسجد پیامبر(ص) مسکن گزیده بودند ولى چون اقامت آنها در مسجد با شئون مسجد سازگار نبود، دستور داده شد به صُفَّه (سکوى بزرگ و وسیع) که در بیرون مسجد قرار داشت منتقل شوند. آیه فوق نازل شد، و به مردم دستور داد به این برادران خود کمک کنند.