در آیه 29 سوره نور، مى خوانیم: «گناهى بر شما نیست که وارد خانه هاى غیر مسکونى بشوید که در آنجا متاعى متعلق به شما وجود دارد». از میان تفاسیری که ذکر شده، آن چه با ظاهر آیه بیشتر مطابقت دارد این است که: منظور ساختمان هائى است که شخص خاصى در آن ساکن نیست، بلکه جنبه عمومى و همگانى دارد. مانند: کاروانسراها، مهمانخانه ها، حمام ها و... این مضمون در حدیثى از امام صادق(ع) صریحاً آمده است.
از مجموع آیات قرآن استفاده مى شود: در عالم قیامت سه نوع کتاب (نامه اعمال) براى انسان ها وجود دارد: نخست: کتاب واحدى است که براى حساب اعمال همگان گذارده مى شود و همه اعمال اولین و آخرین در آن ثبت است. دوم: کتابى است که هر امتى دارد، یعنى اعمال یک امت در آن درج است. سوم: کتابى است که براى هر انسانى جداگانه وجود دارد. وجود هیچ کدام از این کتب منافاتى با وجود بقیه شان ندارد؛ چرا که هیچ مانعى ندارد اعمال آدمى در کتب مختلف ثبت گردد.
قال الباقر عليه السّلام :
ما مِنْ رَجُلٍ ذکَرَنا اَوْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ يَخْرُجُ مِنْ عَيْنَيْهِ ماءٌ ولَوْ مِثْلَ جَناحِ الْبَعوضَةِ اِلاّ بَنَى اللّهُ لَهُ بَيْتاً فى الْجَنَّةِ وَ جَعَلَ ذلِکَ الدَّمْعَ حِجاباً بَيْنَهُ وَ بَيْنَ النّارِ.
الغدير، ج 2، ص 202