خدا در قرآن به عنوان «خَيْرُ النّاصِرين» توصيف شده است؛ زيرا يارى كننده واقعى كسى است كه توانايى يارى كردن در برابر دشمن را در هر زمان و مكاني دارد، ياورى كه مغلوب نمى شود و هيچ قدرتى در برابرش تاب مقاومت ندارد. هم چنين آگاهى كامل از توطئه هاى دشمنان و از نقاط ضعف ديگران دارد و هرگز انتظارى در مقابل این يارى خود ندارد. اين اوصاف تنها در ذات خدا جمع است، در حالى كه ياوران ديگر فاقد اين اوصاف اند. اگر هم كسى بتواند مختصر يارى نسبت به ديگرى كند تنها در اين دنيا است و ياور واقعي در دنيا و آخرت خداوند است.