خداوند در قرآن به عنوان «خَيْرُ الْفاصِلينَ»؛ (بهترين جدا كننده حق از باطل) توصيف شده است. انسان در جدا كردن حق از باطل، گاه گرفتار اشتباه مي شود و اين جدائى را به صورت صحيح انجام نمى دهد و گاهي حق و باطل را با يكديگر اشتباه مى كند يا عمداً به خاطر هواهاى نفسانى آن دو را به هم مى آميزد. اما كسي كه «عالم السرّ و الخفيّات» است و علمش به همه چيز احاطه دارد و هوا و هوس در مورد او بى معني است بهترين جدا كننده حق از باطل است.