«عُزَیْر» در لغت عرب، همان «عِزرا» در لغت یهود است که در عرب برای اظهار محبت به صیغه تصغیر درآمده. او یکى از بزرگان یهود در آن روزگار بود. یهود او را یکی از نجات دهندگان آیین خود می دانند و برای او احترام فوق العاده قائلند؛ زیرا هم با شفاعت نزد کورش آنها را از آوارگى نجات داده بود، و هم به وسیله بازنویسى «تورات» که قبل از تسلط کورش بر بابل توسط «بخت نصر» از بین رفته بود، به آئینشان سر و سامانى بخشید و این موضوع، سبب شد که گروهى از یهود لقب «ابن الله» را براى او انتخاب کنند.