اسلام از یک سو مجازات اعمال منافى عفّت را کاملا شدید قرار داده، به طوری که تا حد اعدام نیز پیش می رود، و از سوى دیگر راه اثبات این جرایم را محدود کرده است، تا آن جا که تعداد شهود لازم  براى اثبات آن را دو برابر سایر جرایم ها قرار داده و یک مرتبه اقرار خود شخص را هم کافى ندانسته است.  ضمیمه شدن این دو -تشدید اصل مجازات و سختگیرى در راه اثبات جرم- موجب شده این حکم، حدّاکثر تأثیر خود را در جلوگیرى از گناه داشته باشد و در عین حال، دامان عدّه زیادى را نیز نگیرد.