واژه «حكيم» از ماده «حكمت» گرفته شده كه عدالت و علم و حلم را مى رساند. بعضى گفته اند: اين ماده در اصل به معناى منع كردن از چيزى به خاطر اصلاح آن مى باشد؛ يا منع كردن از ظلم، به همين جهت علم و دانش را «حكمت» مى گويند؛ چون شخص را از كارهاى خلاف باز مى دارد، و حكم كردن در مواردى به كار مى رود كه جلوي خلاف‌ كاري افراد را بگيرد.