رابطه «فزونی نعمت» و «طغیان» در کلام امام علی(ع)

امام علی(علیه السلام) در حکمت 216 نهج البلاغه، چگونه رابطه «فزونی نعمت» و «طغیان» را تبیین می نماید؟

امام علی(ع) با اشاره به افرادی که از مواهب مادی سوء استفاده می کنند، می فرماید: «كسى كه به نوايى رسد طغيان کرده و برترى مى جويد»، بر اساس این سخن، گروهی با رسیدن به ثروت و مقام، مى كوشند خود را برتر از ديگران نشان داده و آنان را زير سلطه خود قرار دهند؛ اما افراد با ایمان و با ظرفیت، با داشتن مالکیت تمام عالم نيز تغييرى در زندگى آنان ایجاد نمي شود، همانند خود امام(ع) كه روزی خانه نشین بود و روز دیگر امیر جامعه اسلامی بود و مقام را امانتى از سوى خدا براى خدمت به خلق می دانست.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

قالَ الصّادقُ عليه السّلام :

مَنْ ذُکِرْنا عِنْدَهُ فَفاضَتْ عَيْناهُ حَرَّمَ اللّهُ وَجْهَهُ عَلَى النّارِ.

نزد هر کس که از ما (و مظلوميت ما) ياد شود و چشمانش پر از اشک گردد، خداوند چهره اش را بر آتش دوزخ حرام مى کند.

بحارالانوار، ج 44، ص 285