پیامبر اولوا العزم و صاحب رسالت باید دانشمندترین مردم نسبت به قلمرو مأموریتش، یعنى نظام تشریع باشد، و موسى چنین بود، اما قلمرو مأموریت دوست عالمش قلمرو جداگانه اى بود که ارتباطى به عالم تشریع نداشت، و به تعبیر دیگر، آن مرد عالم از اسرارى آگاه بود که دعوت نبوت بر آن متّکى نبود.