اهل سنت معتقد به اصل فَرَج هستند بدون آنكه نجات دهنده را در كنار خود و ناظر اعمال خود بدانند، بنابراين چندان تاثيرى در وجود آنها ندارد؛ اما شيعه اماميه كه معتقد است او زنده بوده و بر تمام احوال مؤمنان ناظر است و هنگام گرفتارى هاى شديد به فريادشان مي رسد، تأثير به سزايى در روحيه آنان خواهد داشت، تأثيرى كه قابل مقايسه با تأثير نوع اول نيست.