انتظار فرج بر دو گونه است؛ اول انتظار سازنده كه تحرك بخش، تعهدآور و از عبادات است. دوم انتظارى بازدارنده و فلج كننده كه صرفاً ماهيت انفجارى دارد و موجب گسترش ظلم، تبعيض، اختناق، حق كشى و تعطيلي حدود و مقررات اسلام مي شود و با موازين اسلامى و قرآنى نيز ناسازگار است.