فقها درباره این مساله نظريّه هاى متفاوتى بیان نموده اند. مثلا مرحوم یزدی، نویسنده عروة الوثقی می فرماید: «کسی که برای انجام عبادتی اجیر می شود دین و حقی بر عهده اش قرار می گیرد؛ و ادای دین نیز واجب است؛ بنابراین می توان گفت: به هنگام اداى دين قصد اطاعت امر خدا كند». ایشان راه حل بهتری نیز ارائه می دهد و آن اینکه: «انسان يك داعى و انگيزه بر عبادت دارد، و آن قرب خداوند است؛ و گاهى بر ايجاد اين انگيزه، انگيزه ديگرى دارد، که آن را «داعى بر داعى» مى گويند؛ و این انگیزه می تواند غیر الهی باشد».