نزدیکی خداوند به بندگان گاه اشاره به شدت نزدیکی است به طوری که گوئی در درون جان و میان او و خودش قرار گرفته است. گاه مراد این است که گردش دل ها و فکرها به دست خداست و گاه به این معنا است که اگر لطف خدا نبود انسان هرگز به حقانیت حق و بطلان باطل پی نمی برد. گاهی به معنای حائل شدن خدا میان انسان و قلبش به وسیله مرگ است. به طور کلی همه این احتمالات به این برمی گردد که خدا در همه جا حاضر و ناظر است و نه با موجودات یکی است و نه از آنها جداست.