واژه «كافى» از ماده «كفايه» به معنى اقدام به كار و از عهده آن برآمدن است. هنگامى كه اين واژه در مورد خداوند به كار مى رود به معنى كسى است كه امور بندگان را اداره مى كند و مشكلات آنها را حلّ مى نمايد و هر كس بر او توكّل كند، به مقصود مى رساند، بى آن كه آنان را به ديگرى واگذار كند. پيام اين وصف الهى كنار زدن ابرهاى يأس و نااميدى از آسمانِ روحِ انسان و ممانعت از به زانو در آمدن انسان به خاطر عظمت حجم مشكلات است؛ زيرا معبودِ خود را كسى مى داند كه نامش «كافى» است و كفايت كننده هر مهم و مشكلى است.