واقعیات تاریخی نشان می دهد رواج برده داری در ایران هیچ ارتباطی با اسلام ندارد و چنین ادعایی کذب محض است. برده داری در ایران هزاران سال سابقه دارد و اگر کوروش هم قانونی ضد آن داشته، بعد از او به آن عمل نشده و تا ورود اسلام به ایران برده داری رواج داشته است. واقعیات تاریخی حاکی از وجود برده داری سنتی و مدرن در ایران است؛ در برداری سنتی هر فرد ثروتمند می توانست برده و کنیزانی خریداری کند و از آنها بهره برد، و در برده داری مدرن حکومتها برای بهره کشی از افراد جامعه نظام طبقاتی را ایجاد کرده بودند.

بعضى بر اسلام خرده مى گیرند که چرا این آئین الهى با آن همه محتوا و ارزش هاى والاى انسانى مسأله بردگى را به کلى الغاء نکرده است؟

در پاسخ باید گفت: اسلام طرح و برنامه دقیق و زمان بندى شده براى آزادى بردگان ارائه کرد که همه آنها تدریجاً آزاد شوند، بى آنکه این آزادى، عکس العمل نامطلوبى در جامعه به وجود آورد.

مواد این طرح عبارتند از: 1 ـ بستن سرچشمه هاى بردگى. 2- گشودن دریچه آزادى. 3- احیاى شخصیت بردگان. 4- رفتار انسانى با بردگان. 5- معرفی انسان فروشى به عنوان بدترین کار.