«سِحر» نوعى اَعمال خارق العاده است كه گاه آثارى در وجود انسان مى‌گذارد و گاهى تنها جنبه روانى دارد. سحر در قرآن گاهی جهت فريفتن مردم و چیزی شبیه چشم بندى معرفی می شود؛ مانند سحر ساحران زمان موسی(ع) و گاهي نیز به موثر بودن آن صحه مى‌گذارد؛ مانند سِحرى كه باعث جدائي زن و شوهر می شد. بسياري از سِحرها با استفاده از خواص شيميائى و فيزيكى براي اغفال مردم ساده لوح انجام مى‌شود و فقهاى اسلام ياد گرفتن و انجام آن را حرام دانسته‌اند؛ به فرموده امام علي(ع) چنين كسي، كافر شده و رابطه‌اش با خدا قطع مى‌شود.