قلب انسان كانون عواطف و احساسات است و هرگاه عزيزى را از دست دهد ناراحت گشته و اشك هايش جارى مى شود و نبايد هرگز اين گونه اظهار تأثّر را با جزع و بى تابى و بى صبرى اشتباه كرد. بنابراين گريه و سوگوارى براى از دست دادن عزيزان يك امر طبيعى و انسانى است. مهم آن است كه انسان در مصيبت، سخنى كه حاكى از ناشُكرى و شكايت باشد بر زبان نراند. در این رابطه پیامبراکرم(ص) می فرمایند: «كسى كه لطمه به صورت زند و يا گريبان چاك كند، يا [به هنگام مصيبت] سخنانى همانند مردم جاهليت بر زبان راند، از ما نيست».