«پلورالیسم دینی» به مفهوم بر حق دانستن همه ادیان، دارای اشکالات بسیاری است. اولا: سرانجام آن اجتماع نقیضین است؛ زیرا نسبت بسیاری از باورها، از نوع تقابل تناقض است، همانند اعتقاد به توحید و ثنویت. ثانیا: پلورالیسم خویشتن برانداز است؛ زیرا تکثرگرایی در مقابل انحصارگرایی است، و اصرار موافقین پلورالیسم بر حقانیت خود و ابطال باور دیگران، خود مخالف اصل پلورالیسم است. ثالثا: پلورالیسم منکر هدایت گری دین است؛ زیرا خداوند برای تکامل بشر، ادیان پیشین را منسوخ، و دین کامل را می فرستد. و ...