رفتار امام(ع) با خلفا در دو زمینه باید بررسی شود: 1- به رسمیت شناختن خلافت آنان. که موضع امام در این مورد منفى بود؛ زیرا امامت حق شخصى امام نبود که از آن چشم پوشى کند، بلکه حکم الهى بود، امام دست بیعت به سوى خلفا دراز نکرد، و خود را شایسته خلافت مى دانست و بارها در سخنانش به آن اشاره کرده. 2- همکارى امام با دستگاه خلفا در حل معضلات دینى و مشکلات سیاسى که موضع امام در این مورد مثبت بود.