از تاریخ به وضوح استفاده مى شود که یزید نه تنها راضى به قتل امام حسین(ع) بوده بلکه از این امر بسیار خشنود شد. او وقتی خبر کشته شدن امام را شنید تکبیر بلندى گفت و بزرگان اهل شام را دعوت کرد تا به او تبریک بگویند و چون سر امام حسین(ع) را نزدش گذاردند، شروع به کوبیدن با چوب دستی به دندان هاى حضرت نمود و شعر خواند و تا سه روز در دمشق سر را بر دار زد، سپس آن را در خزینه اسلحه خود قرار داد و به ابن زیاد به خاطر قتل امام حسین(ع) یک ملیون درهم جایزه داد و او را نزد خود اجر و قرب خاصّى عطا کرد.