امام على(ع) حتى در کتب امت هاى پیشین به عنوان «وصى رسول خاتم» معروف بوده؛ نصر بن مزاحم و خطیب بغدادى نقل کرده اند که على(ع) در مسیرش به صفّین، بر لشکرش عطش شدیدى وارد شد. حضرت آن ها را بر بالاى صخره اى آورد و سنگى را از جا کند، از زیر سنگ آب جارى شد و لشکر از آن سیراب شدند. نزدیک آن صخره دیر راهبى قرار داشت. او که از جریان مطلع شد نزد حضرت آمده، عرض کرد: این دیر به خاطر این آب ساخته شده و مطابق آنچه که در کتاب هاى ما آمده، سنگ روى این آب را به جز نبى یا وصى نبى برنخواهد داشت.