یحیى بن عبد العظیم بن یحیى بن محمّد بن على، جمال الدین ابوالحسین جزّار مصرى، یکى از شعراى شیعى است. در کتاب «البدایة و النهایة» و «شذرات الذهب» از وى به نیکى یاد شده، ولى مقام وى از آنچه در این کتابها آمده بالاتر است. سماوى براى او دیوانى از شعر جمع کرده که به 1250 بیت مى رسد، و براى او دیوانى بوده است که در کتب و معاجم پیشینیان آن را با شهرت توصیف مى کرده اند. وى سال 672 ق در مصر وفات یافت.