او ابوالحسن على بن حمّاد بن عبیدالله بن حمّاد عدوى عبدى بصرى است. پدر وى حمّاد یکى از شعراى اهل بیت(ع) بوده است. على بن حماد از اساتیدی است که در سلسله اجازه ها واقع شده و از جمله مشایخ راویان و حاملین حدیث به شمار مى آید، که همین دلالت بر ثقه بودن و بزرگى و مهارت وى در علم و حدیث مى کند. او از کسانى است که در مدح اهل بیت(ع) زیاد شعر سروده و خوب هم سروده است. شعر او زبان حجّت ها و برهان ها و بیانى استوار بر مذهب علوى وى است. او در اوایل قرن چهارم متولّد و در اواخر آن وفات نموده است.