برخى در اعتراض به شیعه گفته اند در قرآن حکم شده که قبل از بلوغ کودکان یتیم، از دادن اموال شان به آنها امتناع کنید، حال چگونه ممکن است کودکى را امام قرار داد و او را ولىّ بر مردم در تمام امور دین و دنیا نمود؟ منشأ اینگونه پرسش ها مقایسه امام با افراد عادی است درحالیکه امام به عنوان کسی که امامتش با برهان و کمال عقلش باعنایت الهی از عنفوان کودکی ثابت شده، به هیچ وجه مخاطب آیه فوق نمی باشد. کسی که با معجزه و نص امامتش ثابت شده با دیگر کودکانی که مصالح و مفاسد را درک نمی کنند متفاوت است.