خلیفه دوم از اینکه پاسخ برخی مسائل، از جمله سؤال شریح قاضی را نمی دانست خشمگین می شد و همواره در مسائل مشکل و پیچیده نزد علی می رفت. خود او بود که درباره حضرت علی فرمود: «اى ابا الحسن! خداوند هرگز مرا بدون تو در هیچ گرفتارى قرار ندهد و در شهرى که تو نیستى تنها مگذارد».