اعلامیه جهانی حقوق بشر، دارای نادرستی ها و کاستی های اساسی است که ریشه در انحرافات فکری مکاتب غیردینی دارد. برخی از آن کاستی ها عبارتند از: 1- قانون گذاران بین المللی تنها به «طبیعت» بشر توجه کرده و «فطرت» انسان را نادیده گرفته اند. 2- مکاتب غیر الهی از رابطه انسان و جهان آفرینش غافل اند. لذا قانون گذاران بین المللی برای رفع آلودگی های مادّی، احساس مسئولیت می کنند، اما از آلودگی های ناشی از گناهان خود انسان، غافل است. 3- اعلامیه جهانی حقوق بشر، انسان را در برابر خدا آزاد می پندارد.

برای تبیین صحیح «آزادی» و جایگاه آن در نظام سیاسی و حقوقی و نیز حدود آن، ابتدا باید مبنا و فلسفه آن معلوم شود. برخی معتقدند «آزادی اجتماعی» ذاتی است؛ زیرا انسان «تکویناً» آزاد آفریده شده است. از سویی ریشه و منشأ آزادی در غرب تمایلات و خواسته های انسانی است. آنان معتقدند انسان آزاد متولد شده و از هر قیدی آزاد است. اما آزادی در اسلام ارزش ذاتی نداشته و تنها وسیله است. از این رو اگر آزادی در مسیر سعادت انسان قرار گیرد، ارزشمند است و در غیر این صورت، بی ارزش است.