پس از آغاز جنگ پرچمداران قریش یکى پس از دیگرى به دست تواناى على(ع) کشته شدند و سرنگونى پى در پى پرچم باعث ضعف و تزلزل روحیه سپاه قریش گردید و افرادشان پا به فرار گذاشتند. همچنین بعد از ترک تنگه احد توسط مسلمین و حمله مشرکین به عقبه سپاه، على(ع) با شجاعت و رشادتى بى نظیر در کنار پیامبر(ص) شمشیر مى‏ زد و از وجود مقدس پیشواى عظیم الشان اسلام در برابر یورشهاى مکرر فوجهاى متعدد مشرکان حراست مى‏ کرد. آن روز صدایى از آسمان شنیده شد که مکرر مى‏ گفت: «لاسیف الا ذوالفقار و لا فتى الا على».