این کتاب تالیف یکی از مبلّغین بهائیّه به نام میرزا حیدر علی اصفهانی است که در سال 1338 هجری در "عکّا" فوت کرده است. این کتاب به ظاهر شرح حالات و مسافرت خود مؤلّف است که در ضمن یک مقدّمه و نه بهجت و خاتمه نوشته می شود، ولی در حقیقت یکی از کتب استدلالیّه و تبلیغی این طائفه است.