این کتاب شامل قسمتی از عقائد و احکام و تعلیمات بهائیّه است که در سال 1341 هجری شمسی در مصر به اهتمام فرج الله و با اجازه محفل روحانی مصر به چاپ رسیده است. مؤلّف این کتاب شیخ محمّد علی قائنی برادر زاده نبیل اکبر (آقا محمّد فاضل قائنی پسر ملا احمد متوفّی سال 1309 هجری در بخارا) و از مبلّغین بهائیّه بوده است و در سال 1342 در عشق آباد وفات کرده است.

این کتاب به قلم عزیز الله سلیمانی اردکانی در سال 1326 شمسی، با تصویب لجنه ملّی نشریّات امری و با اجازه ی محفل روحانی ملّی بهائیان ایران در تهران به چاپ رسیده است. در این کتاب، شرح حال نه نفر از مبلّغین بهائیّه به طور مشروح نوشته شده است. مؤلّف تا توانسته، مقامات علمی و اخلاقی و عملی انان را بالا برده و در هر موردی که اشاره به مباحثه و احتجاج آنان می نماید،به غلبه و پیروزی ایشان اشاره کرده. در موردی که اسمی از مخالفین خودشان می برد، با حالتی تحقیر آمیز و با اهانت و استهزاء و تعبیرات سوء می باشد.