فقراتی از انجیل می گوید: انسان لحظه ای پس از مرگ یا در سعادت ابدی یا عذاب دائمی داخل می شود؛ در حالی که فقرات دیگری می گوید، داوری نهایی تا پایان زندگی دنیا انجام نمی گیرد. این اختلاف با «دکترین برپا شدن داوری ثانوی» از بین می رود؛ به این صورت که بلافاصله پس از مرگ، هر انسانی مورد داوری، قرار می گیرد. شخص محکوم فوراً روانه ی دوزخ می شود، مقدسان و اطفال تعمید یافته، مستقیماً وارد بهشت می شوند، اما بیشتر ارواح، ابتدا روانه ی برزخ می شوند. در پایان جهان هم، یک داوری عمومی برپا خواهد شد.