ایشان می فرماید: «آنچه از مال تو از دست مى رود و مايه پند و عبرتت مى گردد در حقيقت از دست نرفته است»؛ چراكه اموال و داراییِ انسان، ابزاری است براى رسيدن به اهداف مختلف که اگر در مسير اطاعت فرمان خدا و امور معنوى استفاده شود از بین نرفته و براى هميشه ذخيره می شود، اما اگر در مسير عصيان به كار رود، بدترين وسيله می باشد. البته اين سخن امام(ع) اختصاص به مال و ثروت ندارد؛ بلکه گاهی از دست دادن موهبتی، سبب بیداری انسان می شود که این خود، نعمتی بزرگ محسوب می شود.