امام علی(ع) در حکمت 169 نهج البلاغه به كسانى كه حق را با تمام ظهور و بروز آن درک نمی کنند،  هشدار داده و می فرماید: «صبح براى آنها كه دو چشم بينا دارند روشن است»، در واقع كسانى كه چشم بصيرت دارند حق را به خوبى درك مى كنند، اما مفهوم حق ممکن است اشاره به ذات پاك پروردگار باشد يا منظور آيين اسلام و آورنده آن باشد و يا مراد رسول گرامى اسلام(ص) باشد يا مقصود خود حضرت(ص) و امامان اهل بيت(ع) باشند يا اين كه منظور تمام حقايق عالم هستى باشد.

امام علي(ع) در يك جا راه شناخت حق از باطل را مطالعه اضداد و در جاي ديگر با نشانه هاى روشن حق مي داند. اين دو با هم منافات ندارند: آن جا كه حق روشن است، شخصيت افراد را با معيار آن بايد شناخت و آن جا كه افراد شناخته شده اند و طريق حق مخفى است بايد با اشخاص شناخت. روش عمّار روش حق و روش ابوجهل روش باطلى است. گاه، كه هر دو مشكل مى شود، بايستي به دوستان و هواداران آنها نگاه كرد. اگر فرضاً در شخصيت معاويه شك كرديم از طريق اطرافيانش او را مي شناسيم.