پاسخ اجمالی:
اوّلًا: دريافت اين پاداش هاى عظيم مطابق صريح آيات قرآن و روايات، متوقّف بر ايمان و اخلاص و تقواست. پاداش عظيم زيارت هم برای کسی است که دستورات آن امام مورد زيارت را بكار گيرد.
ثانياً: پاداش هاى عظيم قيامت متناسب با آن عالم عظيم است؛ تمام دنيايى كه ما در آن زندگى مى كنيم در برابر جهان آخرت به منزله خانه كوچكى در مقابل تمام منظومه شمسى است و يا از آن كوچكتر؛ بنابراين، نبايد از عظمت آن پاداش ها تعجب كرد.
ثالثا: پاداش هاى الهى متناسب لطف و كرم اوست، نه متناسب با اعمال ما.
رابعا: گاهی اعداد و ارقامى كه در اين روايات وارد شده، كنايه از يك سلسله پاداش هاى مهم معنوى است كه در لباس پاداش هاى مادى به تناسب جهانى كه در آن زندگى مى كنيم، بيان شده است.
پاسخ تفصیلی:
گاه در روايات براى دعاها و زيارات و نمازها و اذكار پاداش هاى عظيمى ذكر شده است كه ممكن است اين دو سؤال را براى خوانندگان مطرح كند:
1. آيا هر فرد مسلمانى كه چنين اعمال ساده اى را انجام دهد، از چنان پاداش هاى عظيم بهره مند مى شود و اصولًا چه رابطه اى ميان اين اعمال و آن همه ثواب و پاداش است؟!
2. گرچه رحمت الهى بى پايان است و هر قدر پاداش به افراد بدهد، كاستى در آن ايجاد نمى شود: «وَلا تَزيدُهُ كَثْرَةُ الْعَطآءِ إِلّا جُوداً وَ كَرَماً».[1] ولى گاه اين پاداش ها از حدّ نياز در زندگى آخرت نيز افزون است! و گاه مى شود كه رسيدن به يك پاداش معنوى و فوق العاده براى آرامش و لذّات مؤمن كافى است.
در پاسخ سؤال اول بايد به اين نكته توجّه كرد كه:
اوّلًا: دريافت اين پاداش هاى عظيم مطابق صريح آيات قرآن و روايات، متوقّف بر ايمان و اخلاص و تقواست، چنانكه در قرآن كريم مى خوانيم: «إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ؛[2] خدا تنها از پرهيزكاران مى پذيرد».
در روايتى از امام صادق عليه السلام آمده است: «مَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُخْلِصاً دَخَلَ الْجَنَّةَ وَ إِخْلَاصُهُ أَنْ يَحْجُزَهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَمَّا حَرَّمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ؛[3] كسى كه «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» را با اخلاص بگويد، داخل بهشت مى شود و اخلاصش اين است كه «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» او را از تمام آنچه خداوند متعال حرام كرده، باز دارد».
قابل توجّه اينكه مرحوم علّامه مجلسى در بحار الأنوار چندين حديث به اين مضمون نقل كرده است.[4] و نيز در پاره اى از رواياتى كه در مورد پاداش عظيم زيارت ها آمده، جمله «عارِفاً بِحَقِّهِ» ديده مى شود كه مفهومش آن است: آن امام را واجب الاطاعة بداند و دستوراتش را بكار گيرد؛ در يكى از اين روايات امام كاظم عليه السلام مى فرمايد: «إِذَا عَرَفَ حَقَّهُ وَ حُرْمَتَهُ وَ وَلَايَتَهُ...».[5]
ثانياً: حفظ اين دستاوردها و پاداش ها نيز مهمّ است؛ زيرا ممكن است كسى با اعمال صالحى پاداش هاى عظيمى براى خود فراهم سازد، ولى بعداً با اعمال زشت و گناهان عظيم آنها را از نامه اعمال خود بشويد. در حديث معروفى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى خوانيم كه: هر كس «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» بگويد، خداوند درختى در بهشت براى او غرس مى كند. حضرت همين سخن را درباره اذكار ديگرى نيز فرمود.
مردى از قريش در آنجا حاضر بود، عرض كرد: اى رسول خدا! بنابراين درختان ما در بهشت بسيار زياد است! حضرت فرمود: «نَعَمْ! وَ لَكِنْ إِيَّاكُمْ أَنْ تُرْسِلُوا عَلَيْهَا نِيرَاناً فَتُحْرِقُوهَا؛[6] آرى! ولى برحذر باشيد كه آتشى نفرستيد كه آن درختان را بسوزاند». سپس پيامبر به آيه «وَلَا تُبْطِلُوا أَعْمَالَكُمْ»[7] استدلال فرمود.
در مورد سؤال دوم به اين نكته بايد توجه داشت كه:
- پاداش هاى عظيم قيامت متناسب با آن عالم عظيم است؛ تمام دنيايى كه ما در آن زندگى مى كنيم در برابر جهان آخرت به منزله خانه كوچكى در مقابل تمام منظومه شمسى است و يا از آن كوچكتر؛ بنابراين، نبايد از عظمت آن پاداش ها تعجب كرد.
- به علاوه، پاداش هاى الهى متناسب لطف و كرم اوست، نه متناسب اعمال ما.
- اضافه بر اينها گاه اعداد و ارقامى كه در اين روايات وارد شده، كنايه از يك سلسله پاداش هاى مهم معنوى است كه در لباس پاداش هاى مادى به تناسب جهانى كه در آن زندگى مى كنيم، بيان شده است.[8]
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.