پاسخ اجمالی:
«دابَّة» از مادّه «دبيب» به معنى راه رفتن آهسته و ملايم است ولى معمولا به همه جنبندگان اطلاق مى شود. اين واژه بر مذكّر و مؤنّث و موجوداتى كه روى زمين راه مى روند و حتّى پرندگان آسمان اطلاق مى گردد و جمع آن، «دوابّ» است به معنى جنبندگان. اين واژه حتى انسان را نيز شامل مى شود و موارد استعمال آن در قرآن مجيد شاهد اين مدعّاست.
پاسخ تفصیلی:
«دابَّة» از مادّه «دبيب» به معنى راه رفتن آهسته و ملايم است ولى معمولا به همه جنبندگان اطلاق مى شود. اين واژه بر مذكّر و مؤنّث و موجوداتى كه روى زمين راه مى وند و حتّى پرندگان آسمان اطلاق مى گردد و جمع آن، «دوابّ» است به معنى جنبندگان.
این واژه گاه در مورد نفوذ و حلول چيزى در موجود ديگر نيز به كار رفته است؛ مثلا گفته مى شود: «دبَّ الشَّرابُ فى الجِسْمِ وَ دَبَّ السُّقْمُ فى البَدَنِ»؛ (نوشابه در جسم و بيمارى در تن، نفوذ كرد). اين واژه حتى انسان را نيز شامل مى شود و موارد استعمال آن در قرآن مجيد شاهد اين مدعّى است.(1)،(2)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.